Dzieła Karola Szajnochy. Jadwiga i Jagiełło. Tom VII

Wydawnictwo: Nakładem i Drukiem Józefa Ungra
Data wydania: 1877 rok
Format: 15 x 22 cm
Ilość stron: 332
Oprawa: twarda, półskórek

Stan: dobry. Blok książki spójny. Strony posiadają przebarwienia charakterystyczne dla wieku książki. Na grzbiecie etykieta biblioteczna. Książka posiada pieczątki. Na stronie tytułowej odręczny zapisek. Kilka stron nosi ślady zalania. Kilka stron w dolnym rogu naderwanych.

Autor: Karol Szajnocha (1818 - 1868) – polski pisarz, historyk i działacz niepodległościowy. Ojciec Szajnochy, zniemczony Czech, nauczył się mówić po polsku, ożenił się z Polką i spolszczył tak dalece, że dzieci wychował na Polaków. Karol Szajnocha w 1835 zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego, ale po kilku miesiącach, 21 stycznia 1836 został aresztowany i odstawiony do więzienia śledczego. Oskarżony był o pisanie kartek i wierszy o antyrządowej treści. Aresztowany i osadzony w więzieniu przebywał w nim do roku 1837. Jako politycznemu skazańcowi nie dozwolono mu kontynuować przerwanych studiów na uniwersytecie. Wiedzę historyczną posiadł jako samouk. Bez względu na porę roku wstawał o trzeciej nad ranem i zajęty bywał do późnej nocy. Pisał wiersze, powieści, utwory dramatyczne.

Największe jego dzieło to Jadwiga i Jagiełło ukazało się we Lwowie w latach 1855-1856. Wrażenie, jakie to dzieło wywarło, i jego poczytność były niezwykłe. Czytali je z zainteresowaniem, a niekiedy wprost z zachwytem zarówno ludzie uczeni, jak i najszersze koła mniej wyrobionych odbiorców. Popularność Szajnochy na niwie historii przypominała popularność Henryka Sienkiewicza na niwie literackiej.