Wydanie zawiera 67 karykatur, w tym osiem na składanych kartkach w większym formacie. Numer poświęcony jest zaostrzeniu zimnej wojny i międzynarodowemu kryzysowi politycznemu i gospodarczemu w latach 1947-1950. W 1948 roku stosunki amerykańsko-radzieckie uległy bezprecedensowemu pogorszeniu w związku z sowiecką blokadą obszarów berlińskich kontrolowanych przez USA, Wielką Brytanię i Francję. Konflikt i kryzys międzynarodowy nadal narastały. ZSRR zainicjował międzynarodowy ruch pokojowy i utworzył sojusz z Chinami, dążąc do ochrony praw pracowniczych we wszystkich krajach. Karykatury odzwierciedlają kluczowy etap w kształtowaniu się świata dwubiegunowego w latach 1949-1950. Ostro satyryczne karykatury Kukryniksy'ego przedstawiają działania przywódców USA i Europy Zachodniej mające na celu utworzenie bloku wojskowo-politycznego w celu konfrontacji z ZSRR i krajami bloku socjalistycznego. Sytuacja przedstawiona na fotografiach jest w pewnym sensie analogiczna do obecnego kryzysu w polityce zagranicznej, a charakterystyka polityki rządów zachodnich, ukazana przez artystów, jest dziś bardziej aktualna niż kiedykolwiek.

Głównymi tematami ilustracji są: Plan Marshalla, mający na celu wzmocnienie globalnej hegemonii USA, oraz działania J.K. Marshalla i A.W. Dullesa w tym kierunku. Stany Zjednoczone i Wielka Brytania próbują siłą ustanowić Unię Europejską, organizując Europejskie Zgromadzenie Konsultacyjne w Strasburgu, tworząc północnoatlantycki blok wojskowy przeciwko ZSRR. Budowana Unia Europejska pozostaje jednak bardzo krucha, niczym domek z kart. Zdecydowana wola USA jest widoczna w głosach europejskich przywódców. Europejscy politycy nie odgrywają niezależnej roli i są całkowicie zależni od amerykańskich zastrzyków finansowych. Plan Marshalla przynosi korzyści gospodarce USA dzięki dewaluacji europejskich walut. Stany Zjednoczone realizują swoją ekspansjonistyczną politykę poprzez dyplomację dolarową, broń jądrową i rozwój technologii wojskowych. Budowa globalnego imperializmu opiera się na amerykańskim systemie kredytowym i finansowym.

W Stanach Zjednoczonych i Europie elity popierają ideologię nazistowską i faszystowską skierowaną przeciwko ZSRR. Amerykańscy i europejscy przywódcy są przedstawiani jako chorzy psychicznie i obsesyjnie zapatrzeni w Hitlera i Mussoliniego zwolennicy, potrzebujący „intensywnej terapii”. Stany Zjednoczone dążą do rozbudzenia lokalnego nacjonalizmu poprzez wspieranie ruchów burżuazyjno-nacjonalistycznych, które uniemożliwiają narodom i państwom zjednoczenie się w walce z imperializmem. Ameryka obawia się wzmocnienia ZSRR poprzez zdobycie potencjału nuklearnego i rozwój własnych technologii wojskowych. Mocarstwa światowe dążą do zniszczenia systemu międzynarodowego ustanowionego na konferencjach w Jałcie i Poczdamie w swoich obszarach odpowiedzialności oraz do obejścia decyzji Organizacji Narodów Zjednoczonych poprzez działania w ramach Komitetu Tymczasowego. Karykatury przedstawiają przywódców i czołowych polityków ze Stanów Zjednoczonych, Europy i Dalekiego Wschodu: W. Churchilla, F. Roosevelta, D. Eisenhowera, S. de Gaulle'a, L. Bluma, E. Bevina, I. Broz Tito, Czang Kaj-szeka i innych; oraz amerykańscy wojskowi i politycy: A. W. Dallas, J. K. Marshall, J. E. Hoover i inni.

Album został wyprodukowany przez Kukryniksy, najbardziej prestiżowe stowarzyszenie artystyczne w dziedzinie radzieckiej satyry politycznej. W skład tej grupy twórczej wchodzili wybitni graficy, członkowie zwyczajni Akademii Sztuk Pięknych ZSRR (1947), a także Bohaterowie Pracy Socjalistycznej: Michaił Kuprijanow (1903-1991), Porfiry Kryłow (1902-1990) i Nikołaj Sokołow (1903-2000). W 1958 roku otrzymali tytuł Ludowych Artystów ZSRR. Pseudonim ich grupy twórczej składał się z pierwszych sylab nazwisk KUPRIJANOW i KRYŁOW, a także z pierwszych trzech liter ich imienia i pierwszej litery nazwiska, NIKOLAI SOKOLOV.

Wszyscy trzej artyści ukończyli renomowany moskiewski WCHUTEMAS. Współpraca twórcza M. Kuprijanowa i P. Kryłowa rozpoczęła się w 1922 roku od pracy nad gazetą ścienną „WCHUTEMAS”. W 1924 roku dołączył do nich N. Sokołow, a trzyosobowy związek twórczy został sformalizowany pod wspólnym pseudonimem. Artyści pracowali głównie razem, ale często osobno. To, co stworzyli razem, nie mogło być stworzone przez nikogo w pojedynkę, co czyniło ten związek twórczy wyjątkowym w historii karykatury i grafiki w ogóle.

Artyści wypracowali własny, wspólny styl, łączący indywidualne techniki artystyczne każdej z trzech osób. Zaczynali od karykatur postaci literackich. Ich prace były regularnie publikowane w gazecie „Prawda” i satyrycznym magazynie „Krokodyl”. W latach 30. XX wieku Kukryniki stały się klasyką radzieckiego rysunku politycznego. Prawdziwą sławę w kraju zyskały jednak dzięki plakatom i ulotkom z czasów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Artyści przeżyli całą wojnę i zostali zdemobilizowani w stopniu majora, a przed procesami norymberskimi, które ilustrowali, otrzymali stopień pułkownika.