Szpilki – 1 sierpnia 1971

Numer Szpilek z 1 sierpnia 1971 roku ukazuje się w czasie, gdy w całym kraju trwają obchody rocznicy Powstania Warszawskiego – oficjalnie poważne, patetyczne i zgodne z linią partii. Tymczasem redakcja Szpilek wykorzystuje ten moment, by przypomnieć, że historia to nie tylko akademie i wieńce, ale też codzienność tych, którzy zostali z jej skutkami na co dzień.

W tym numerze znajdziesz:

– Karykatury upamiętnienia – rysunki pokazujące, jak pamięć o przeszłości bywa wykorzystywana do celów propagandowych: „społeczne składki” na pomniki, pochody z przymusu i przemówienia, których nikt nie rozumie, ale wszyscy muszą oklaskiwać.

– Felietony o heroizmie dnia codziennego – satyryczne teksty ukazujące współczesnych „bohaterów PRL”: ludzi stojących po masło, próbujących dzwonić z urzędu pocztowego lub uruchamiających własnoręcznie windę, która znów utknęła między piętrami.

– Satyra na język urzędowy – ironiczne felietony i wiersze wyśmiewające oficjalny styl komunikatów, pełnych „przejęcia sprawy pod rozwagę” i „wdrożenia stosownych procedur z uwzględnieniem aktualnych wytycznych KC”.

– Obserwacje społeczne – miniatury o sąsiadach w blokach, wspólnych praniach na strychu i anonimowych donosach do spółdzielni, które stają się bardziej powszechne niż pozdrowienia na klatce schodowej.

– Portrety partyjnych mówców – rysunki przedstawiające oficjeli, których mowa rocznicowa nic nie mówi o historii, a wiele o ich umiejętności trzymania się frazesów przez czterdzieści minut bez przecinka.

Wydanie z 1 sierpnia to gorzka, ale błyskotliwa refleksja nad tym, jak historia bywa wykorzystywana w imię teraźniejszości. Szpilki nie pozwalają zapomnieć, że największą odwagą bywa czasem… powiedzenie prawdy z uśmiechem.