Na sprzedaż dwie książki Maryli Falk.
Książki nowe i nieczytane, zakupione przeze mnie w księgarni.

Dwa "misteria" romantyczne. Novalis - Słowacki Universitas 2015

Mit psychologiczny w starożytnych Indiach Universitas 2011

#1
Maryla Falk (ur. 1906 we Lwowie, zm. 1980 w Chamonix),uczennica wielkiego orientalisty Jeana Przyluskiego, wykładająca później we Włoszech, w Indiach i we Francji, należała do najwybitniejszych indologów XX wieku. Jej główne dzieło – opublikowany w 1939 r. po włosku Mit psychologiczny w starożytnych Indiach – niemal całkowicie zapomniane przez dziesięciolecia, świat naukowy ze zdumieniem zaczął odkrywać ponownie w 1986 r., gdy w mediolańskim wydawnictwie Adelphi ukazała się jego reedycja. W ojczystym języku Autorki – po polsku – opublikowało je w 2011 r. wydawnictwo Universitas. Do tego czasu Maryla Falk była w swym rodzinnym kraju prawie nieznana. Książka niniejsza, traktująca o indyjskich pierwiastkach w twórczości dwu wybitnych przedstawicieli romantyzmu europejskiego, Novalisa i Słowackiego, jest więc następnym krokiem w przywracaniu polskiej kulturze dorobku tej wybitnej uczonej, osoby skądinąd nietuzinkowej i tajemniczej. W Dwu "misteriach" romantycznych Maryla Falk, genialnie uzdolniona orientalistka, odsłania inne swoje oblicze – wytrawnej znawczyni literatury polskiej i niemieckiej, a także uniwersalnej tradycji ezoterycznej i religii misteryjnych. Esej o Novalisie, napisany przez autorkę po włosku, ukazał się w Neapolu w 1938 roku, studium zaś o Słowackim, w oryginale po angielsku, w Londynie w 1951 roku. Lektura, przynajmniej dla germanistów i polonistów, obowiązkowa. (Ireneusz Kania)

#2
Niniejsza praca jest twórczą próbą zinterpretowania całej myśli upaniszadowej za pomocą metody, którą, jakkolwiek jest ona najściślej filologiczna, można uznać za absolutnie nową, jako że prezentowane sekwencje idei rozważa się nie w perspektywie dialektycznej, zastępując mentalność indyjską mentalnością zachodnią, lecz, mając zawsze w polu widzenia tę pierwszą, uwydatnia – poprzez długi ciąg tekstów naładowanych symboliką i z pozoru nie do przeniknięcia – pewien element psychologiczny, który przyjął kształt mitu i obrósł specjalną terminologią. Autorka nazywa go mitem psychologicznym. Tak więc całość dziejów najstarszej filozofii indyjskiej automatycznie sprowadza się do tego wspólnego mianownika; we wszystkich fazach tej mitycznej spekulacji momentem rozstrzygającym jest analiza psychologiczna.

Główną zasługą Autorki jest odkrycie całego ciągu mitów zbiegających się w jednym centralnym micie psychologicznym, który je oświetla i wraz z którym podlegają one stopniowej przemianie. Liczba tekstów, uwzględnionych, przeanalizowanych i gruntownie zbadanych przez Autorkę, jest doprawdy ogromna; to nie tylko wszystkie stare upaniszady, lecz również wiele hymnów Ryg- i Atharwawedy, obszerny wybór filozoficznych fragmentów Mahabharaty, wśród których wybija się słynna Bhagawadgita, księga niewątpliwie najczęściej czytana i najpopularniejsza w Indiach, wreszcie liczne teksty dawnego buddyzmu. Poza rozległym i inteligentnym oczytaniem w tekstach wedyjskich, sanskryckich i palijskich, Autorka daje również dowód dobrego przygotowania i niepospolitego zmysłu filozoficznego, nigdy bowiem nie daje się uwieść nader częstym i przerafinowanym spekulacjom upaniszadowych myślicieli, którzy w swej szaleńczej pogoni za utożsamiającymi ekwiwalencjami niezmordowanie sprowadzają wszelką wielość do jedności, aby później rozważać tę jedność z najrozmaitszych punktów widzenia. Na najgorętsze pochwały zasługuje Autorka za umiejętne wykorzystywanie swej godnej pozazdroszczenia znajomości tekstów do paralel i porównań mających rozjaśniać ciemne fragmenty, dookreślić znaczenie słowa, rozedrzeć mniej lub bardziej gęstą zasłonę symbolu.
(Fragment Sprawozdania z lektury pracy dr Maryli Falk pt. Mit psychologiczny w starożytnych Indiach, odczytany przez członka [Akademii] Carla Formichiego, także w imieniu Piera Gabriele Goidanicha, na posiedzeniu w dniu 21 lutego 1937 r.)