Henia (Henryka) Karmel-Wolfe urodziła się w 1921 roku w Krakowie. Mieszkała z rodzicami i młodszą siostrą Iloną przy ul. Józefa 1 na Kazimierzu, w kamienicy będącej własnością rodziny od początku XIX wieku. Henia i Ilona uczęszczały do polskich szkół publicznych oraz do Gimnazjum Hebrajskiego. Były to Żydówki nowoczesne, aktywne w młodzieżowym ruchu syjonistycznym Akiwa, a jednocześnie wychowane w duchu polskości i kulcie polskiej literatury. W 1942 roku znalazły się w krakowskim getcie, a następnie w obozie w Płaszowie. W 1943 roku zostały wywiezione do obozu pracy przymusowej w Skarżysku-Kamiennej, rok później zaś przeniesione do Lipska, do jednego z dwóch podobozów KZ Buchenwald. Ciężko ranne w kwietniu 1945 roku podczas marszu śmierci więźniów z ewaluowanego obozu, po zakończeniu wojny spędziły dwa lata w Sztokholmie na leczeniu i rehabilitacji zapewnionej przez Szwedzki Czerwony Krzyż. W 1947 roku zadebiutowały wspólnie tomem poetyckim Śpiew za drutami, złożonym z wierszy pisanych w niewoli (II wydanie: Austeria 2015). W 1948 roku Henryka wraz z mężem Leszkiem i urodzonym w 1946 roku synkiem Janem wyjechała do Stanów Zjednoczonych (siostra poszła w jej ślady rok później). W 1951 roku urodziła córkę Joy. W 1971 roku wydała autobiograficzną powieść The Baders of Jacob Street, a drugą, pod tytułem Marek and Lisa: A Love Story, tuż przed śmiercią. Zmarła nagle w 1984 roku.